Ik ben Annette, inmiddels 50 jaar.
Mijn tinnitus heeft niets te maken met een gehoorbeschadiging, maar alles met stress.
Het was eind oktober 2016. Ik lag op bed, en irriteerde me aan een airco die ik buiten hoorde. Wie had er nou een airco draaien in oktober? Ineens realiseerde ik me dat het geluid niet van buiten kwam, maar in mijn oor zat.
Mijn leven stond direct op zijn kop! Ik was panisch en dacht: dit kan ik niet, dit ga ik niet redden. Nachten lag ik wakker, te bibberen van angst. Mijn man heeft wat kilometers met mij gewandeld om me tot rust te brengen. Maar ik kon alleen maar luisteren naar het gevreesde geluid. Ik zat uren op internet te speuren naar lotgenoten, verhalen, behandelingen. Op Facebook sloot ik mij aan bij een tinnitus groep. Van alle verhalen die ik las werd ik nog angstiger. Mensen die zichzelf van het leven beroofden door tinnitus...ik werd doodsbang door die verhalen.
Uiteindelijk werd op Facebook de praktijk van Sandra genoemd. Ik had er een goed gevoel bij en heb direct contact met haar opgenomen. Doordat Sandra de ernst van mijn situatie juist inschatte hoefde ik niet op de wachtlijst en kon ik direct terecht. Dat gaf mij al wat rust, er ging eindelijk iets gebeuren.
Het was wel een eind reizen, we waren in totaal zo’n zes uur onderweg. En dat wekelijks! Ik zeg we; mijn man was gelukkig zo lief om elke week met mij naar Vledder te rijden.
Sandra heeft mij enorm geholpen, ik ben haar nog altijd dankbaar. Ik weet niet hoe het met mij gegaan zou zijn als ik niet met haar in contact was gekomen.
Sandra voelde hoe vreselijk de stress bezit had genomen van mijn lijf. Na elke behandeling werd het weer wat rustiger in mijn hoofd. Zij moedigde mij aan positief de toekomst tegemoet te zien. En vooral niet te veel met het geluid bezig te zijn. Ik ben uit de Facebookgroep gestapt en ben gestopt met zoeken op internet. Dat gaf ook enorm veel rust. Ik werd naar van alle negatieve verhalen op Facebook.
Ik ben vrij lang bij Sandra in behandeling geweest. Eerst wekelijks, daarna om de week en uiteindelijk een keer in de drie weken. Stoppen vond ik eng, maar het is goed gegaan. Mijn tinnitus is niet weg, ik heb meestal een ruis in mijn hoofd en een piep in mijn oor. Maar ik ben eraan gewend, stoor me er meestal niet meer aan. Dat heb ik kunnen bereiken met de hulp van Sandra. En daar ben ik haar nog zo ontzettend dankbaar voor.
Uiteraard heb ik ook dagen dat het geluid meer aanwezig is. Vooral als ik veel last heb van stress. Natuurlijk komt de angst ook nog wel eens om de hoek kijken. Ik spreek mezelf dan toe dat het morgen weer beter gaat. Ik heb ook altijd een doosje diazepam 2 mg in mijn nachtkastje liggen, voor de nachten dat ik echt niet kan slapen. Maar ik gebruik ze sporadisch.
Ik was ook bang om te vliegen, bang dat dat het geluid zou verergeren. Maar ik weiger daar aan toe te geven. Ik vlieg met speciale oordoppen en dat gaat prima. IK LAAT TINNITUS NIET MIJN LEVEN BEPALEN!
Ik had in het begin niet kunnen denken dat ik nu weer gewoon mijn leven leid. Probeer er zo min mogelijk mee bezig te zijn. Natuurlijk heeft de tinnitus wel mijn leven wat veranderd. Het is nu eenmaal nooit meer stil..... Verder vermijd ik harde geluiden en vlieg ik met oordoppen. En ik kijk altijd even tv vanuit mijn bed, waardoor ik makkelijker in slaap val. Maar dat is het enige, verder heb ik mijn leven weer terug. Het enige wat ik jammer vind is dat ik niet wat dichter bij Sandra woon. Dan was ik heel graag voor ‘onderhoud’ in behandeling gebleven.
Maar je kunt niet alles hebben, ik heb al zo veel geluk gehad dat zij op mijn pad gekomen is. En ze heeft me beloofd dat ik nooit op een wachtlijst hoef mocht ik haar weer nodig hebben. Dat is op zich al een goed gevoel.
Dankjewel Sandra, dat je er voor me was in de meest vreselijke periode van mijn leven......