Ik ben Bert, ben vijfenvijftig jaar oud en een stress-kip.

De uitspraak ‘sinds jaar en dag’ is van toepassing als men mijn vraagt sinds wanneer ik Tinnitus heb; met andere woorden, ik weet het niet. Als ik als kind op bed lag, wilde ik liever niet met mijn oor op het kussen liggen, want dan hoorde ik mijn hart in mijn oren bonzen en een vage ruis.

Toen ik nog kind was klaagde mijn moeder over haar suizen in haar oren. De huisarts vertelde haar dat het door de adertjes in haar oren kwam die bij haar voor dat razen zorgden, en er was niets aan te doen. Mijn moeder had vaak last van haar nek en schouders, zij had een ‘Staphorster-nek’. Ze had een hekel aan harde muziek of geluid.

Toen eens ik een spannend boek las, ervoer de hoofdpersoon na een achtervolging een heftig ruizen in zijn hoofd. He, dat is apart, dacht ik, dat ken ik. Een spannend boek ervaar ik als een spannende film, met als gevolg, hevige razen in mijn hoofd.

Sinds ongeveer 2006 heb ik Tinnitus in de vorm welke ik nu heb. Ik werkte bij een bedrijf in Zwolle waar ik de ingangscontrole deed. En een vorm van suizen was er al. Als meettechnicus had ik een vrij leven en het was leuk werk. Tóch ervoer ik spanning; mijn keuringsresultaten moesten verantwoord zijn en mijn afkeuren werden door het Just In Time systeem keer op keer weer door onze directie vrij gegeven omdat de productie anders stil stond en daarmee wij daardoor niet konden uitleveren. Met nog enkele andere hoge spanningen in mijn werkomgeving, brak een periode aan dat ik om halfvijf ’s middags de motor van mijn diesel auto nauwelijks hoorde.  Ik begon mij ongerust te maken, maar dat het aan stress lag had ik al vrij snel door.

Nadat ik ontslag had genomen bleef ik nog geruime tijd in een spannende situatie, het harde geluid was wat verminderd. Wij hadden onze woning verkocht en waren naar Havelte verhuisd. Ik had toen ter tijd via internet al wat gezocht en vernam dat het TInnitus was, en ik vond het noodzakelijk om de huisarts een bezoek te brengen. Toen ik hem het woord noemde keek hij mij aan alsof hij het in ‘Keulen hoorde donderen’; de man had nog nooit van het woord gehoord. En dat geraas, dat was een gehoorbeschadiging. Ik moest mijn hersenen zien als een versterker die als het ‘niets’  hoort tóch ‘iets’ wil horen en dat je daardoor dus suizen hoort. Hieruit begreep ik als snel dat hij mij niet had ‘gehoord’, met een kluitje in het riet zond en dat hij geen idee had wat ik had verteld, want een dieselmotor en een autoradio maken echt wel geluid.

Op een middag na mijn werk bezocht ik mijn oude vader en vertelde hem van mijn ‘razernij’ in mijn oren. En tot mijn grote verbazing antwoordde hij; “Ach mijn jongen, dat heb ik mijn hele leven al.” Daarbij een kanttekening, hij heeft bombardementen van heel dichtbij meegemaakt, dus gehoorbeschadiging, dat begreep ik.

Maar goed het geraas, gefluit, gepiep, geknerp en soms gebrom bleef, en heel af en toe een snerpend geluid. Als een goed observeerder begon ik de aanwezige geluiden te observeren; ik denk maar zo, als ze er tóch zijn, bestudeer ze. Ik merkte dat hoe meer ik mij ongerust maakte, mijn hoofd doller werd en de geluiden harder. Ik begon te begrijpen waarom mensen soms suïcidaal werden.  Maar ook dat felle metaalachtige geluiden, van een belletje bijvoorbeeld of een hoge toon op een viool, mij soms door mijn hoofd heen blijven galmen. Plotselinge harde en scherpe geluiden kunnen mij ‘op stang’ jagen. Een omgeving met veel geluiden of waar veel mensen zijn, kunnen mij licht in het hoofd maken wat weer effect op het suizen heeft.

Op een dag kwam ik bij mijn zuster en het bleek dat ook zij zeer ernstige Tinnitus heeft. Ik begon wat door te vragen, wanneer en hoe hard en divers. Het bleek dat zij vaak na haar avond slaapje met een ernstige Tinnitus wakker wordt. Nu begon bij mij een kwartje te vallen. Als ik ’s middags door vermoeidheid even mijn hoofd te rusten leg, word ik wakker met een felle snerpende piep in mijn oren. Als ik ’s ochtends vroeg iets te laat wakker word, heb ik een snerpende piep in mijn oren. Als ik de vorige dag bij een lezing heb gezeten en mijn hoofd een tijd lang naar rechts of links heb moeten houden...heb ik de volgende dag een stijve nek, hoofd- en oogpijn én hard razen in mijn hoofd. Oók mijn zuster heeft last van haar schouders, nek en heeft ook een vorm van ‘Staphorster-nek’. Zij is in behandeling bij een fysiotherapeute. En...bij mij begon dat ook te ontstaan.

Een jaar of twee terug sprak ik een kennis met Tinnitus in een zelfde vorm als ik heb en hij verklaarde het gelijk als ik het ervaar, dat het vaak buiten het achterhoofd zit en dat de geluiden links van andere kwaliteit en kwantiteit zijn dan rechts. Het fluctueert en beweegt. Iedere toon kan ik apart aanhoren, terwijl alle tonen tezamen voor een ruizen zorgen. Tijdens een Beter Horen test eind vorig jaar is gebleken dat ik een hele kleine gehoor dip heb welke aan mijn leeftijd gerelateerd is. En dat en ‘masker’ heeft voor mij geen zin. Hij adviseerde mij een bezoek te brengen aan een instituut o.i.d. in Assen.

Een jaar geleden ben ik een poos in behandeling van Sandra geweest en ging het uitermate goed, het razen werd zelfs minder en beheersbaar. In mijn geval als stress-kip is mijn Tinnitus sterk gerelateerd aan spanning, harde spieren in mijn bovenlijf en niet kunnen omgaan met sommige situaties. Wat ik ook ervaar is; dat stress niet alleen komt van dingen waar ik tegenop zie; maar juist ook dingen waar ik naar uitkijk en die leveren mij ook weer Tinnitus op.

Als ik tegenwoordig in de middag door vermoeidheid wordt overmand, neem ik een stevige neksteun rond mijn hals en blijf rechtop in een stoel zitten, met als resultaat dat ik zittend in de stoel even kan uitrusten. Het scherpe snerpende geluid blijft uit.

• Of ik er ooit van af kom, ik denk het niet.

• Is het handelbaar geworden? Ja.

• Mijn levenswandel is essentieel in het razen.

• Het welgemeende advies; ‘Je moet het loslaten!’ geeft mij geen effect, want ik weet niet wat ‘loslaten’ is of hoe ik het moet doen. Het denken in ‘cirkeltjes’ is een belangrijke bron van stress in mijn leven. Ik heb de uitspraak veranderd in: ‘Anders vasthouden.’

• Zelfonderzoek is voor mij een handvat gebleken; waar, wanneer, hoe, type .... hebben mij geleerd waar ik mijn invloed heb; al is het een fractie.

• De wijze van op een stoel zitten. Ik heb op de rug van mijn stoel twee kussens gelegd zodat ik anders zit, de ‘zitspanning’ is in mijn geval behulpzaam gebleken.

• Hoewel ik het niet meer heb, is het losmaken van de spieren in het bovenlichaam een hulpmiddel gebleken. Daar bouwt spanning zich op die weer invloed heeft op het hoofd én ... het razen.